Een uniek logo
Voor je eigen bedrijf een logo ontwerpen is niet zo makkelijk als ik dacht. Als grafisch ontwerper had ik al voor tig andere bedrijven logo’s ontworpen, maar voor onze lijstenmakerij Nou Nog Mooier wilde het niet echt lukken. Ik wilde iets anders als logo’s met lijsten.
Nu hadden we, naast ons reclameburootje, ook een galerie, kadowinkel met koffie & theehuis en de lijstenmakerij. Ik vond het heerlijk om de winkel en galerie in te richten. Om de 6 weken was er een expositie, dus dan kon ik weer lekker los gaan. We hadden een prachtige antieke etalegepop voor eht raam staan. De verf schilferde er af, maar dat had wel wat, vond ik. De tand des tijds.
Ik had haar aangekleed met een prachtige zijden jurk en een oud hoedje met voile. Om haar wat meer bij de lijstenmakerij te laten horen, had ik een antiek gouden lijstje om haar gezicht gezet. En opeens zag ik het: dat wordt het logo voor Nou Nog Mooier! Het sprong er echt uit en iedereen herkende het meteen. En voor zover ik weet, gebruiken de nieuwe eigenaren van Nou Nog Mooier nog steeds dit logo.
Kees van Dongen (1877-1968)
Portrait de Madeleine Grey à la rose, 1929
Kees van Dongen was een in Rotterdam geboren kunstschilder, die een groot deel van zijn leven in Frankrijk heeft gewoond. Met zijn werk was hij een van de belangrijkste Nederlandse vertegenwoordigers van het fauvisme. Hij bracht zijn jeugd in Rotterdam door. Al vroeg werd zijn tekentalent ontdekt, maar geld om hem te laten studeren was er niet. Hij moest vanaf zijn veertiende zelf de kost verdienen. Hij volgde wel avondlessen aan de Rotterdamse “Academie van Beeldende Kunsten en Technische Wetenschappen” – de tegenwoordige Willem de Kooning Academie, maar die bevielen hem niet. Hij betrok in Rotterdam een kamer boven het atelier van de schilder Martinus Schildt.
In 1897 vertrok hij naar Parijs, waar hij in zijn onderhoud voorzag als huisschilder en als illustrator voor satirische tijdschriften. Tussen 1898 en 1899 keerde hij tijdelijk terug en vestigde zich in een atelier aan de Batavierenstraat te Rotterdam. Hierna vestigde hij zich opnieuw in Parijs en op 11 juni 1901 trouwde Van Dongen met Augusta Preitinger, die hij nog kende van de Rotterdamse Academie. Ze kregen een dochter. In 1906 verhuisde het jonge gezin naar de ‘Bateau-Lavoir’ op rue Ravignan 13, waar ze de vriendenkring rond Pablo Picasso en diens toenmalige vriendin Fernande Olivier leerde kennen.
In 1921 scheidden Van Dongen en Preitinger. In 1953 trouwde hij met Marie-Claire Huguen, met wie hij een zoon kreeg. Het heeft Van Dongen niet aan maatschappelijke waardering ontbroken: in 1926 werd hem het Franse Legioen van Eer toegekend en in 1927 de Belgische Kroonorde. Toen hij in 1968 in Monte Carlo overleed was hij 91 jaar oud.
Hij begon zijn werk te exposeren in Parijs, onder andere op de geruchtmakende tentoonstelling van 1905 in de Salon d’Automne met onder anderen Henri Matisse. De heldere kleuren waarvan deze groep kunstenaars zich bediende, leverde hun de bijnaam Les Fauves (‘Wilde Beesten’) op. Van Dongen was ook korte tijd lid van de Duitse expressionistische groep Die Brücke.
Kenmerkend voor zijn werk zijn de primitief aandoende vormen en de felle, ongemengde kleuren. Van Dongen staat bekend om zijn vele schilderingen van het vrouwelijk naakt. Voor hem was de vrouw ‘het mooiste landschap’: de vrouw was zijn ‘muze’. Later in zijn loopbaan (na 1918) legde hij zich vooral toe op het schilderen van portretten van de Parijse ‘society’. Een van zijn bekendste modellen was Brigitte Bardot. Zijn sociale en commerciële activiteiten gingen, zo oordelen de meeste deskundigen, ten koste van het artistieke niveau dat hij in zijn jonge jaren had gehaald.