Blogs

Vederlicht

Als een tijd speelde ik met het idee een lamp te maken van witte veren. De veren had ik al gevonden alleen wist ik nog niet goed hoe daar een lamp van te maken. Bij een kringloopwinkel zag ik een prachtige staande vintage lamp. Ik nam hem mee en knapte hem op. De kap moest worden vervangen. Ik kocht een grote kap en stripte hem kaal.

Hoe nu een mooie constructie maken met de veren? Ideeën heb ik vaak wel, maar het praktische gedeelte is niet mijn sterkte kant. Gelukkig is mijn lief heel handig. De lamp met de naam ‘Vederlicht’ werd orachtig, precies zoals ik in gedachten had. Vederlicht heeft niet lang in onze galerie gestaan.

Een uniek logo

Voor je eigen bedrijf een logo ontwerpen is niet zo makkelijk als ik dacht. Als grafisch ontwerper had ik al voor tig andere bedrijven logo’s ontworpen, maar voor onze lijstenmakerij Nou Nog Mooier wilde het niet echt lukken. Ik wilde iets anders als logo’s met lijsten.

Nu hadden we, naast ons reclameburootje, ook een galerie, kadowinkel met koffie & theehuis en de lijstenmakerij. Ik vond het heerlijk om de winkel en galerie in te richten. Om de 6 weken was er een expositie, dus dan kon ik weer lekker los gaan. We hadden een prachtige antieke etalegepop voor eht raam staan. De verf schilferde er af, maar dat had wel wat, vond ik. De tand des tijds.

Ik had haar aangekleed met een prachtige zijden jurk en een oud hoedje met voile. Om haar wat meer bij de lijstenmakerij te laten horen, had ik een antiek gouden lijstje om haar gezicht gezet. En opeens zag ik het: dat wordt het logo voor Nou Nog Mooier! Het sprong er echt uit en iedereen herkende het meteen. En voor zover ik weet, gebruiken de nieuwe eigenaren van Nou Nog Mooier nog steeds dit logo.

Bushalte Wergea Friesland

Ik houd van bijzondere ontwerpen, die ook nog praktisch zijn. Een mooi voorbeeld is deze prachtige luciferdoos bushalte. De halte staat in Warga (Wergea) Friesland.
Ontwerp: Dimitri Ravensbergen. De maker is Sjouke Kerkstra uit Warga.

Lift avontuur

Met mijn toenmalige vriend, ben ik 3 jaar achter elkaar naar de States gereisd, in 1977, ’78 en ’79. Een prachtig land waar we bijna alleen maar aardige mensen hebben ontmoet, ondanks onze hippie looks. Dat zeg ik omdat we in Nederland meer problemen ondervonden als in de States, vooral mijn vriend met zijn lange haar.

In 1978 vlogen we van New York naar San Francisko. Aldaar stond een huurauto, een grote Plymouth stationwagon, voor ons klaar. We overnachtten vaak in National Parks en sliepen dan achterin, wat prima ging. Er is altijd een ruime plek, met barbeque en een tafel, dus wat wil je nog meer? Af en toe namen we een motelletje, in die tijd kon dat nog redelijk goedkoop. Voor 19 a 15 dollar had je al een motel vaak nog met zwembad ook. Via Sierra National Forest, Sequoia National Park en Las Vegas naar de Grand Canyon. Ongelooflijk indrukwekkend, wat een natuur! En nog niet zoveel toeristen in die tijd.

De reis ging verder naar LA. Daar natuurlijk Disneyland bezocht, verder was het een grote drukke stinkende stad.

Via de schitterende Route 1 langs de kust weer naar boven. Na 3 weken waren we weer in San Francisko waar we een paar dagen de stad verkenden. Veel mooier en gemoedelijker als LA, vonden wij.

We brachten onze Plymouth weer netjes terug. De bedoeling was om terug te liften naar NY. Iedereen raadde dat af, gevaarlijk en zo. We kregen vrijwel meteen een lift van een grote truck, een 18-wheeler. Hij bleek naar Chicago te gaan. Twee dagen rijden, zo’n beetje 2/3 van onze terugreis! De bijrijder lag achter in de cabine te slapen. Dennis, de bestuurder had als bijnaam Midnight Rambler, alle truckdrivers bleken bijnamen te hebben. Onderweg had hij steeds veel contact met andere truckdrivers. Vooral veel grappen maken en zo.

In Chicago werd de trailer losgekoppeld om gelost te worden. Met de sportwagen, zoals de cabine werd genoemd, reden we naar een plek om te wachten en te slapen. Het was daar nogal gevaarlijk, zei Dennis, dus we moesten alle ramen en deuren goed dicht houden. Zelf moest hij even naar de baas. Ondanks alles vielen we toch als een blok in slaap. Toen ik wakker werd, waren we omsingeld door allemaal zwarte gezichten die binnen gluurden. Daar bleef het gelukkig bij.

Dennis bracht ons later veilig naar de snelweg waar we verder konden liften. We kregen meteen een lift van Rigoletto, eigenaar van een enorm grote en luxe camper. Hij bleek al meer dan een jaar op reis te zijn. Achter de camper hing een auto en op het dak lag een boot. De camper was zo groot als een touringcar, hij reed dan ook 1 op 1. Helaas geen foto’s gemaakt, gewoon niet aan gedacht.

Na nog een paar liftavonturen kwamen we na 4 mooie weken weer aan in New York.

Schuiven naar boven