Jamie Heiden
One way or another, we’ll get there.
Jamie Heiden is een Amerkaanse kunstenares. Ze maakt al foto’s sinds ze haar eerste camera van haar ouders kreeg.
Ze creëert simplistische composities met haar foto’s. In haar foto’s zijn weinig afleidende elementen of kleuren. Haar kunststijl zou je kunnen omschrijven als als foto-impressionisme. Ze probeert eerder een gevoel of ervaring vast te leggen dan dat ze een nauwkeurig gelijkende afbeelding probeert te maken. Het gaat meer om het overbrengen van een gevoel dan het vastleggen van exacte details.
Na een wandeling komt ze vaak met een paar honderd afbeeldingen thuis. Vervolgens gaat ze achter haar computer zitten en start Photoshop. Elk fotobestand bestaat uit meerdere lagen. Doordrukken, tegenhouden, contrast verhogen, belichting aanpassen, het zijn allemaal tools die ze vroeger in de donkere kamer uitvoerde.
Ze heeft een graad in fotografie en grafische technologie, maar gedurende een groot gedeelte van haar opleiding zat ze in de donkere kamer. De digitale vaardigheden heeft ze zichzelf bijgebracht. Haar composities en verhaal in het werk helpen ook om er een boeiend beeld van te maken, hoopt ze.
Eenvoud is haar inspiratie; verhaal is haar doel. Ze houdt van een open horizon of een eenzame boom, een verlaten huis of een oude schuur. Het is deze eenvoud die de weg effectiever opent voor het verhaal om in de geest van de kijker te beginnen.
Matthijs Röling (1943-2024)
Interieur met piano
Matthijs Röling is geboren te Oostkapelle in 1943, hij overleed in Ezinge op 10 juli 2024. Al op jonge leeftijd wist Matthijs dat hij schilder wilde worden. Eerst volgde hij lessen aan de Haagse Academie voor Beeldende Kunsten, vervolgens ging hij naar de Rijksacademie te Amsterdam. Daar kreeg hij onder andere les van zijn oom G.V.A. Röling die als hoogleraar aan de instelling verbonden was. Deze was, net als Matthijs later, een docent pur sang die hem veel technische kennis van het schildersvak heeft bijgebracht. Beide opleidingen maakte hij niet af, hij zocht zijn eigen weg.
Zijn vroegere werk uit de jaren zestig en zeventig is realistisch geschilderd, uitgewerkt met fijne penselen. We zien er de klassieke elementen terug die deze stijl typeren, zoals het gebruik van objecten die naar het verleden verwijzen, stofuitdrukking en trompe l’oeil.
Vanaf de jaren tachtig schildert Röling op een impressionistische wijze, veel schetsmatiger. Zijn belangstelling heeft hij verlegd van het stilleven en de mythologie naar het naakt en mensfiguren. Kleur en de verhouding van de kleurvlakken tot elkaar bepalen nu de compositie. De artistieke doorbraak van Matthijs Röling kwam in 1976 met een serie stillevens genaamd kastjes. Landelijke bekendheid en waardering kreeg de kunstenaar met zijn monumentale wandschilderingen die hij samen met Wout Muller maakte. Begin jaren tachtig werd hij met Muller in de gelegenheid gesteld het Nijsinghuis te Eelde van wandschilderingen te voorzien waarna andere opdrachten in Noord-Nederland volgden. Samen met Wout Muller en Henk Helmantel stond hij in Groningen aan de wieg van het Noordelijk realisme.
Het oeuvre van Matthijs Röling omvat inmiddels een periode van zo’n 35 jaar en vertoont ondanks een verandering in stijl grote consistentie. Als één van de weinigen nam hij het in de jaren zeventig openlijk op voor de figuratieve schilderkunst.
De thema’s in Rölings werk zijn veelomvattend: stillevens, interieurs, portretten, naakten, landschappen en mythologische voorstellingen. Zijn stijl varieert van fijn realistisch tot impressionistisch, soms zijn beide stijlen in één werk terug te vinden. Niet zozeer het object zelf, maar de wijze waarop het geschilderd is, is voor hem van belang. De stofuitdrukking, lichtval en kleuren zijn de werkelijke reden om te schilderen. Zijn jeugd, het dagelijks leven en de klassieke oudheid zijn Rölings inspiratiebronnen. Het aardse paradijs en de eeuwige jeugd zijn thema’s die hij ontleend heeft aan zijn eigen gelukkige jeugd op het landgoed Groenestein, waar hij als kind is opgegroeid; vol goede herinneringen aan zijn ouders. De kunstenaar ontkent niet dat zijn schilderijen soms een vlucht zijn uit de dagelijkse realiteit. ‘Ik heb niet veel pretenties of boodschappen aan de wereld. Ik ben een escapist die naar elders verlangt, naar rust en genot; weg van deze rotwereld waar ik veel van houd.’
Matthijs kwam af en toe in onze lijstenmakerij. Wij hebben verschillende werken voor hem mogen inlijsten. Een mooie en zeer aimabele man die prachtig kon schilderen.