Anders Kijken
Exposite Anders Kijken is georganiseerd door de Stichting Kunstmarkt Waddenland in de galerie van Nou Nog Mooier te Warfhuizen.
De expositie is van 8 mei t/m 3 juli 2019. Exposanten zijn: Nel Conijn, Luuk Hoekzema, Walburgis Meijers, Gijs van der Sleen, Monique Stilk en Dick van Veen.
Alida Pott (1888-1931)
Landschap Reitdiepsdijk, Blauwborgje met verwaaide bomen.
Alida Jantina Pott was beeldend kunstenaar en lid van de Groninger Kunstkring De Ploeg.
Alida in 1888 in Groningen geboren. Ze studeerde aan de Academie Minerva te Groningen en daarna aan de Haagse Tekenacademie. In 1912 studeerde ze af als tekenlerares en keerde naar Groningen terug. In 1914 ging ze werken als tekenlerares aan de Kweekschool voor onderwijzeressen. Ze bleef tot 1930 aan deze school verbonden. In 1922 trouwde ze met George Martens. Ze overleed in 1931 aan een longziekte.
Alida tot de eerste Ploegleden. Voor de prijsvraag ‘een eenvoudig tekenend symbool’ te ontwerpen voor de nieuwe vereniging, kwam ze met het winnende ontwerp. Vanaf 1919 vormt een gestileerde P het beeldmerk van ‘De Ploeg’. Tot 1922 behoorde ze met haar werk tot de vaste vertegenwoordigers op de Ploegtentoonstellingen in de zalen van Pictura of bij Kunsthandel Ongering. De expositie van het najaar van 1925 was de laatste waaraan ze deelnam.
Alida Pott werkte in verschillende stijlen ‘variërend van nauwkeurig uitgewerkt en traditioneel realisme tot een vlak-decoratieve stijl, waarin de doorwerking van verschillende stromingen van de avant-garde zichtbaar was. Pott leefde in verschillende werelden. Ze was zo Gronings, maar ze verwerkte ook Japanse kunst en liet de moderne tendensen in haar werk toe, nog voor de andere Ploegers het expressionisme of het constructivisme hadden ontdekt’ (Timmer, 2004, 52). Ze beheerste vrijwel alle technieken, maar haar aquarellen laten het meest het uitgesproken ‘Pott-handschrift’ zien.
Zoals veel Ploegschilders was Pott ook actief op het gebied van vormgeving en kunstnijverheid. Ze beschilderde houten spelden met constructivistische motieven en tekende dessins voor wand- en tafelkleden.
Binnen ‘De Ploeg’ nam Alida Pott een bijzondere plaats in. Haar werk kan niet zonder meer worden ondergebracht bij het typische Ploeg-expressionisme of constructivisme. Wel was er sprake van een uitwisseling van ideeën met haar man George Martens, hoewel niet gesproken kan worden van een sterke artistieke verwantschap. Daarvoor liepen hun karakters te veel uiteen.
Na haar dood werd het werk van Alida Pott bewaard door Georg Martens. Slechts zelden was het in de decennia daarna in het openbaar te zien. Eerst in 1981 was er een grote overzichtstentoonstelling in de Fraeylemaborg te Slochteren.
Op de binnenplaats van het Noordelijk Scheepvaartmuseum ligt de tjalk Alida van George Martens, die vernoemd is naar zijn eerste vrouw Alida Pott.
Contactadvertentie
Vanmorgen sloeg de poes ineens aan ’t zingen.
’k Zat aan ’t ontbijt en staarde radeloos in de thee.
0! ’t Was een treurig lied vol jeugdherinneringen:
van een geliefde en een wandeling aan zee.
Plots viel de hond in met een diep neerslachtig
janken:
ach! van een setter stond zijn hartje zó in brand
maar zij was doodgereden; van die kranke
liefde rees hij nooit meer uit zijn mand …
Vóór ik het wist begon m’n eigen keel te zwellen
en huilde ik mee met de beschuitbus in mijn hand.
Die was van Bolletje, de thee was van Van Nelle;
maar van mijn tranen was Jeanett’ de fabrikant.
0! ’t Is geen leven meer voor deze vrijgezellen;
als dat zo doorgaat bung’len zij aan boord of band;
welk jong, knap meisje, dat kan koken en verstellen
stelpt nu hun leed, en schrijft een brief naar deze krant?
Levi Weemoedt
Contraprestatie
Ik doe niet veel, ‘k breng de dagen door
met punten slijpen. ‘k Weet van vóór
nauw’lijks dat ik van achteren leef
noch wat voor zin of nut het heeft.
Als ’t puntje goed is, zet ik hier
of daar een krul op het papier,
O, ‘k schaam mij wel eens: uit mijn hand
kwam nooit iets nuttigs voor dit land!
Soms, onder ’t slijpen groeit de wens
actief te zijn, een actiemens.
Maar zie ik dan, op ’t Journaal,
dat hol gesjouw, dat leeg kabaal,
dan denk ik weer op de rand van ’t bed:
vandaag één krul te veel gezet.
Levi Weemoedt
De regenworm en zijn moeder
Er was een regenworm in Sneek
die altijd naar de sterren keek,
en fluisterde: Hoe schoon, hoe schoon…
Zijn moeder zei: Doe toch gewoon,
kijk naar beneden naar de grond,
dat is normaal, dat is gezond,
kijk naar beneden, zoals ik…
En toen? Toen kwam de leeuwerik!
Het wormpje, dat naar boven staarde,
zag hem op tijd en kroop in d’aarde,
maar moe die naar beneden keek
werd opgegeten (daar in Sneek).
Dus doe nooit wat je moeder zegt,
dan komt het allemaal terecht.
Annie M.G. Schmidt