In de archieven van mijn leven kom ik van alles tegen … Zo vond ik een paar kiekjes van mijn eerste reis naar Terschelling, 1971. Ik was op slag verliefd op dit eiland. De natuur die, behalve prachtig, zo afwisselend is, de leuke dorpjes, de vriendelijke mensen, de haven op West, de Brandaris.

Er liep in die tijd anderhalf verdwaalde toerist rond. De veerboot had nog maar twee verdiepingen. Ik reisde met een collega, Mieke. We sliepen in een soort pension, een kamer boven een winkel in West-Terschelling, schuin tegenover het museum met de walviskaken. Een waar avontuur voor een plattelands pubertje!

Mieke werd op dag 1 verliefd op een muzikant die optrad in een café. Misschien, dacht ik later, was het wel de toen nog niet bekende Hessel. Zij speelde ook gitaar en kon aardig zingen, dat schept een band. Ze besloten samen op toer te gaan door Terschelling. Ik zag haar niet meer terug de rest van de mini-vakantie. Ik slenterde in mijn eentje wat rond en maakte foto’s met mijn Kodak Pocket camera. Ik raakte aan de praat met een paar oude zeemannen die op het leugenbankje Het Wakend Oog zaten. Zij waren mijn foto-modellen. Toen vond ik de foto’s heel ‘artistiek’, maar als ik ze nu bekijk, waren het eigenlijk vreselijk slechte en onscherpe kiekjes.

De dag van vertrek naderde. Mieke bleef, ik ging alleen terug. Wel werd ik uitgezwaaid door het prille verliefde stel, dat dan weer wel! Klappertandend van de kou stond ik aan dek, Mieke had namelijk mijn bontjas (een oude van mijn moeder, dat kon toen nog) geleend. Zij had het zo koud en ik kon tijdens de reis toch lekker binnen gaan zitten, vond ze … Ik ben nog vaak terug gegaan naar dit prachtige eiland. Ik ben nog steeds verliefd op ‘Skylge’ al is het daar inmiddels heel wat drukker geworden.