Ik krijg nu zo’n twee jaar om de 6 a 8 weken weken een ooginjectie. Niet leuk, maar het idee is erger dan de injectie zelf. Gewoon er niet teveel bij nadenken! Als de arts even de tijd neemt en je op je gemakt stelt, dan is het zo gepiept. Soms heb je daarna nog een dagje last van een prikkend en rood oog, maar daar is over heen te komen. Het hangt er wel van af wie de injectie geeft en vooral hoe die wort gegeven. Mijn ervaring is dat als de patiënt rustig is, de arts beter zijn/haar werk kan doen.

Ooit kreeg ik een bijzonder naar onderzoek. De arts was echter heel vriendelijk en legde alles goed uit. Ze zei dat ik mijn hand maar moest opsteken als ik last had of het pijn deed. Alleen dat al maakt dat je het idee krijgt dat ze rekening met je houden. Ik heb mijn hand niet op hoeven te steken. Onlangs was er een andere oogarts die de injectie gaf. Hij was kortaf, bijna snauwerig. Terwijl de voorbereidingen werden getroffen, praatte hij met de assistente over sportauto’s. Dat voelt niet echt lekker. Toen er een oogspanner werd geplaatst, zei hij bits dat ik niet moest knipperen. Nou, ik kan je verzekeren: dan ga je echt knipperen! Hij pleurde die spanner op mijn oog, wat ik ondanks de verdoving toch voelde. Hij zette de injectie er in en zei dat ik me meer moest ontspannen. Daarna vertelde hij doodleuk dat de naald in mijn oog was blijven zitten omdat ik zo gespannen was.

Ik heb daarna gezegd dat ik niet meer door deze arts behandeld wil worden. Ik snap echt niet waarom sommige artsen zulke hurken zijn. Het is voor hen toch veel prettiger werken als ze dankbare blije en rustige patiënten en kunnen behandelen? Daarbij kan je je werk ook veel beter doen als mensen rustig zijn, lijkt me.