Spoorhuis
Jacob Gerard (Job) Hansen werd in 1899 te Groningen geboren. Al jong ontwikkelde hij artistieke ambities, maar uiteindelijk koos hij een andere richting. Na de Hogere Handelsschool te hebben doorlopen vond hij in 1920 in Amsterdam een betrekking als correspondent buitenland bij de Maatschappij tot Exploitatie van Fijnhouthandel en Stoomzagerij. Hij woonde in Amsterdam op kamers in hetzelfde huis als Johan Dijkstra. Daar leerde hij ook Jan Wiegers kennen. In 1922 keerde hij naar Groningen terug om als bouwkundig tekenaar aan de slag te gaan op het architectenbureau van Evert van Linge.
Voor de nieuwste ontwikkelingen in de bouwkunst las Job Hansen onder andere het avant-gardistische tijdschrift De Stijl. Zijn eerste eigen bouwproject bestond uit twee woningen in Leiden, waarin zijn belangstelling voor De Stijl tot uitdrukking kwam. In 1930 ontwierp hij een woonhuis voor Ekke Kleima in Warffum. Zijn meeste bouwkundige projecten realiseerde Hansen voor de Tweede Wereldoorlog.
In 1923 sloot Hansen zich aan bij Kunstkring De Ploeg. Hij behoorde weliswaar tot de niet-schilderende leden, maar zijn grote kennis van en belangstelling voor moderne schilderkunst gaven hem binnen de groep al snel een eigen positie. Hij schreef verschillende pamflettistische teksten voor Ploegcatalogi en werkte in 1923 mee aan het avant-gardistische tijdschrift The Next Call van Hendrik Werkman. In 1924 verscheen de Ploeguitgave Teekeningen gedrukt door Werkman met daarin tekeningen van Jan Wiegers, Jan Altink en Hendrik Werkman en teksten van Job Hansen. In zijn kenmerkende, pregnant schrijfstijl schetst hij de artistieke sfeer in Groningen, gaat hij in op het creatieve, persoonlijke karakter van de tekening en geeft hij aan de hand van de tekeningen zijn visie op het kunstenaarschap van Wiegers, Altink en Werkman.
In 1924 vormde Hansen met Siemon Steenmeijer de toelatingscommissie van de jaarlijkse Ploegtentoonstelling in de zalen van Pictura te Groningen. Het waagstuk van de jury om uitsluitend werk te selecteren van modernisten binnen de vereniging resulteerde – achteraf beschouwd – in de belangrijkste en meest uitgesproken expositie in de geschiedenis van De Ploeg, maar leidde ook tot heftige interne conflicten. De bestuurlijke onwil om de vereniging om te buigen in modernistische richting, deed Job Hansen besluiten De Ploeg in 1925 te verlaten.
Na de Tweede Wereldoorlog sloot Hansen zich niet weer aan bij De Ploeg. In de eerste jaren na de oorlog werd hij vooral in beslag genomen door de zorg voor Werkmans gezin en diens nalatenschap. Zijn nauwe betrokkenheid met Werkmans kunst, bracht hem in contact met Willem Sandberg, directeur van het Stedelijk Museum, die zijn werk zeer waardeerde.